ΕΛ.ΑΣ. Αλλαγές ενόψει με κύριο στόχο την απομόνωση των Νεοναζιστών. Οι απαντήσεις των κομμάτων

Επιχείρηση φρένο στα ''σταγονίδια''

Τολμηρές προτάσεις από την αντιπολίτευση για τον εκδημοκρατισμό της λειτουργίας της Ελληνικής Αστυνομίας. Επισπεύδει ο Ν. Δένδιας τις οργανωτικές αλλαγές σε υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ.

ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗ

Σε αντιστάθμισμα των δυσμενών εντυπώσεων από τα «σταγονίδια» της «Χρυσής Αυγής» στο αστυνομικό σώμα, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας επισπεύδει τις θεσμικές παρεμβάσεις που έχει προαναγγείλει από το καλοκαίρι, με στόχο την αποτελεσματικότερη λειτουργία των αστυνομικών υπηρεσιών, όσο και του ίδιου του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Εκτός από την έρευνα των Αδιάφθορων, ο Ν. Δένδιας, σύμφωνα με πληροφορίες, έδωσε τελικά το πράσινο φως για τη λειτουργία του Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας, το οποίο, ενώ θεσμοθετήθηκε το 2011, ως απάντηση της τότε κυβέρνησης στις καταγγελίες για αύξηση των κρουσμάτων αστυνομικής βαρβαρότητας, δεν έχει ακόμα λειτουργήσει, επειδή, δεν υπήρχε ενδιαφέρον για τη στελέχωση της προβλεπόμενης από το νόμο Τριμελούς Επιτροπής για την αξιολόγηση των καταγγελιών.

Σε πρώτη προτεραιότητα έχουν τεθεί επίσης οι αλλαγές στα οργανογράμματα του υπουργείου και της αστυνομίας (ο «Ε» έχει αναφερθεί εκτενώς στις αλλαγές αυτές) με βασική καινοτομία την «ανεξαρτητοποίηση» του υπουργείου και τη μεταστέγασή του σε χώρο εκτός Αρχηγείου της αστυνομίας, ώστε να λειτουργεί με δική του γραμματεία. Το σημερινό σχήμα, όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο υπουργός, τον εγκλωβίζει σε ένα ρόλο «υπεραστυνόμου», φαλκιδεύοντας την αυτονομία του αστυνομικού επιτελείου.

Όπως προκύπτει και από τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και από αυτήν του εκπροσώπου του συγκυβερνώντος ΠΑΣΟΚ (σ.σ. από τη Νέα Δημοκρατία μας παρέπεμψαν στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης), για να μην υπονομεύεται η δημοκρατικότητα της αστυνομίας, απαιτούνται γενναίες αποφάσεις.

«Όχι με τεχνάσματα»

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Χρήστος Φωτόπουλος εξέφρασε την έκπληξή του για την ευκολία με την οποία κάποιοι ανακάλυψαν τώρα τα «σταγονίδια», ενώ οι ίδιοι στο παρελθόν έβγαζαν, όπως λέει, «σπυράκια» όταν ανέκυπτε ζήτημα εκδημοκρατισμού των λειτουργιών της αστυνομίας. Προσθέτει δε ότι «με αφορμή διάφορα κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας, διαφθοράς, αναξιοκρατίας, αναποτελεσματικής λειτουργίας κλπ, ήδη από το Μάιο του 2011 τονίζαμε επίπονα ότι επιβάλλεται να ληφθούν τολμηρές αποφάσεις σε πολιτικό, υπηρεσιακό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Η τότε πολιτική ηγεσία μίλησε αορίστως για την αναγκαιότητα εκδημοκρατισμού του σώματος, ενώ οι πολέμιοι του εκδημοκρατισμού, αντί να συζητήσουν τις προτάσεις μας, έθεσαν υποκριτικά το ερώτημα μήπως αμφισβητούμε το δημοκρατικό φρόνημα της αστυνομίας... Εμείς λέμε ότι έχουμε δημοκρατική αστυνομία, αλλά με πολλά ελλείμματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν με θεσμικές παρεμβάσεις και όχι με επικοινωνιακά τεχνάσματα».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «το αστυνομικό δίκαιο δοκιμάζεται καθημερινά στην πράξη. Όσο είμαστε εγκλωβισμένοι σε απαρχαιωμένες αντιλήψεις, το αστυνομικό σώμα θα λειτουργεί αυταρχικά, αποκομμένο από την κοινωνία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απολαβή των συνταγματικών δικαιωμάτων τόσο των πολιτών όσο και των ίδιων των αστυνομικών. Γι’ αυτό θέλουμε να υπάρξει δημόσιος διάλογος γύρω από το καίριο ερώτημα «τι αστυνομία θέλουμε σήμερα»; Εμείς λέμε ότι επιβάλλεται να συσταθεί άμεσα διακομματική επιτροπή, η οποία σε συνεργασία με επιστήμονες και τις Ομοσπονδίες των αστυνομικών να καταλήξει σε ένα πόρισμα για την επικρατούσα κατάσταση, αλλά και στο να ληφθούν μέτρα θεσμικού και οργανωτικού χαρακτήρα, που θα λάβουν εν τέλει τη μορφή πρότασης νόμου για τη λειτουργία της νέας αστυνομίας που χρειαζόμαστε. Εννοείται ότι το όλο εγχείρημα του εκδημοκρατισμού είναι αλληλένδετο και με την οικονομική πολιτική που ακολουθείται και ιδίως με τα κονδύλια που διατίθενται για τη λειτουργία της αστυνομίας».

Ιδεολογικός

αναπροσανατολισμός

Εξάλλου, η Αν. καθηγήτρια Αστυνομικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών και καθηγήτρια της Σχολής Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ. Ζωή Παπαϊωάννου, δήλωσε στον «Ε» ότι «το 2014 η ΕΛΑΣ τερματίζει την τρίτη δεκαετία από τη σύστασή της, χωρίς ωστόσο να έχουν καταγραφεί τα αναμενόμενα αποτελέσματα στον εκδημοκρατισμό και τον εκσυγχρονισμό τους αστυνομικού θεσμού, βασικές παραμέτρους άλλωστε της επιθυμητής αύξησης της αποτελεσματικότητας του αστυνομικού έργου. Η αναμενόμενη οργανωτική και διοικητική αναδιάρθρωση της ΕΛ.ΑΣ. ευκτέο είναι να επιφέρει αλλαγές που θα ολοκληρώσουν τον αναγκαίο ιδεολογικό αναπροσανατολισμό της αστυνομίας, θα προάγουν την εκπαίδευση και την παιδεία των αστυνομικών, ώστε η συμπεριφορά τους να είναι η προσήκουσα και τελικά θα επαυξήσουν την βελτίωση των σχέσεων αστυνομίας- κοινού. Δείκτη της ποιότητας των σχέσεων αυτών, που από τη φύση τους είναι τεταμένες, αποτελεί ο σεβασμός των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών του πολίτη. Η συμπεριφορά των αστυνομικών, ως εγγυητών και εκφραστών της ευνομίας, πρέπει να διαπνέεται από πίστη στο δημοκρατικό πολίτευμα να συνιστά μέσο στήριξης της λαϊκής κυριαρχίας και να αποτελεί πρότυπο μιας αρχής νομότυπης και ανθρώπινης με πλατιά γνώση και βαθιά συνείδηση του νόμου και κυρίως με νοοτροπία και συμπεριφορά προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις και τις αντιλήψεις της σύγχρονης κοινωνίας. Είναι απορριπτέα όχι μόνο από τους κανόνες της ηθικής και της λογικής αλλά και βάσει των ειδικότερων διατάξεων του αστυνομικού δικαίου η συμπεριφορά του αστυνομικού που καταδεικνύει περιορισμένη παιδεία, χαλαρή ανατροφή ή μαρτυρά ανευθυνότητα».

Τάσος Μαυρόπουλος

(Γραμματέας Σωμάτων Ασφαλείας του ΣΥΡΙΖΑ)

«Ασφάλεια δεν είναι μόνο

οι φυλακές και η Αστυνομία…»

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα τι αστυνομία θέλουμε, πρέπει να απαντήσουμε πρώτα στο ερώτημα σε τι κοινωνία θα λειτουργεί και ποιόν θα εξυπηρετεί. Στη σημερινή πραγματικότητα η ΕΛ.ΑΣ. χρησιμοποιείται ως επιτηρητής και ελεγκτής της διαδικασίας του κοινωνικού αποκλεισμού. Με το τσάκισμα των λαϊκών αγώνων η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει αυτούς που δεν πείθονται από την νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η κυβέρνηση ως ασφάλεια προβάλλει, τα στρατόπεδα τις φυλακές, τα βασανιστήρια. Ασφάλεια όμως δεν είναι οι φυλακές και η αστυνομία. Είναι κυρίως οι παιδικοί σταθμοί, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, η κοινωνική πρόνοια, με δυο λόγια, όλα εκείνα που ρημάζουν στην Ελλάδα. Επιγραμματικά, πρώτης προτεραιότητας ζητήματα είναι:

- Η ριζική αναδιοργάνωση της ΕΛ.ΑΣ., σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας και του Σώματος. Η κατάρτιση της νομοθετικής πρότασης θα προκύψει από την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων.

- Η επιλογή Αρχηγού με διαφανή και αξιοκρατικά κριτήρια αξιολόγησης και η οποία θα εγκρίνεται από διαρκή διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή, που θα στηρίζει και θα ελέγχει το έργο του.

- Πανεπιστημιακού επιπέδου εκπαίδευση. Εμπέδωση στις δημοκρατικές αρχές της ισονομίας, της ισότητας, της νομιμότητας και της αυτοδέσμευσης της εξουσίας, με στόχο την προστασία κάθε ανθρώπου που έρχεται σε επαφή μαζί της και την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας αστυνομικών και πολιτών.

- Εκδημοκρατισμός της ΕΛ.ΑΣ. Αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας, στις κρίσεις και προαγωγές και στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

- Αστυνόμευση και όχι αστυνομοκρατία. Κατάργηση των κατασταλτικών μηχανισμών, ένταξή τους σε κεντρικά Α/Τ. Δημιουργία υπηρεσιών αντιμετώπισης κρίσεων.

- Επανασχεδιασμός της αντιεγκληματικής πολιτικής.

- Διεύρυνση της συμμετοχικής διαδικασίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων στα ασφαλιστικά ταμεία, υπηρεσιακά συμβούλια και επιτροπές.

- Θεσμός Συνηγόρου του αστυνομικού.

- Διαφανής έλεγχος στην έρευνα των καταγγελιών για αστυνομική αυθαιρεσία.

- Σύσταση μηχανισμού υποχρεωτικής ψυχολογικής στήριξης.

- Ανατροπή των νόμων των μνημονίων που συρρίκνωσαν τα εισοδήματα των αστυνομικών και υποβάθμισαν τη λειτουργία των υπηρεσιών. Αναγνώριση των ιδιαίτερων συνθηκών εργασίας.

Γιώργος Παπακωνσταντής

(Γραμματέας του Τομέα Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ)

«Από την αγκαλιά της χούντας,

στους «ματσό» αστυνομικούς…»

Μετά τη μεταπολίτευση, η Αστυνομία βρέθηκε από την αγκαλιά της μετεμφυλιακής δεξιάς και της χούντας, σε ένα δημοκρατικό και φιλελεύθερο, περιβάλλον. Ταυτόχρονα, όμως, η ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση της εγκληματικότητας οδήγησε αρκετούς από την ηγεσία της στην αντίληψη ότι ένας «μπρατσωμένος» αστυνομικός, είναι καλύτερος από έναν έξυπνο, μορφωμένο και δημοκρατικό αστυνομικό.

Οι αστυνομικοί από το 1994 έχουν κατοχυρώσει το συνδικαλιστικό δικαίωμα, από το 1995 εισάγονται με πανελλήνιες εξετάσεις, εξασφαλίζοντας έτσι το αδιάβλητο της εισαγωγής και από το 1997, μετατίθενται με μόρια. Παρόλη όμως τη σημασία των θεσμικών αυτών μέτρων, δεν εξασφαλίστηκε η περαιτέρω παιδεία και εκπαίδευσή τους. Ιδιαίτερα μετά το 2004, η θεωρητική εκπαίδευση των αστυνομικών συρρικνώθηκε στην ουσία σε έξι μήνες θεωρία και 1,5 χρόνο πρακτική εκπαίδευση που δεν είναι άλλη από πραγματική, πρώιμη και χωρίς εφόδια υπηρεσία στο δρόμο.

Τα 20χρονα παιδιά, που κρύβονται πίσω από τις βαρύγδουπες στολές των ΜΑΤ, βιώνουν την κοινωνική απόρριψη και τις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες και στην ουσία εκπαιδεύονται μέσα από αυτά τα βιώματα. Αναπτύσσονται έτσι σε ορισμένους στερεότυπα, προκαταλήψεις και ακραίες αυταρχικές ιδεολογίες.

Οι ακραίες ιδέες που έχουν ποτίσει βαθειά ορισμένους αστυνομικούς, δεν μπορούν εύκολα να ξεριζωθούν παρά την ποινική αντιμετώπιση κάποιων από τα «βαριά» περιστατικά. Όμως συχνά τους επηρεάζουν στην καθημερινή άσκηση των καθηκόντων τους, όπως π.χ. πώς θα φερθούν σε έναν αδύναμο πολίτη ή έναν αλλοδαπό όταν δεν τους βλέπει κανείς.

Όσο λοιπόν γίνεται πιο γρήγορα, απαιτούνται θεσμικά μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης. Αναδιοργάνωση των μαζικών και των ειδικών υπηρεσιών, παράλληλα με την αναδιοργάνωση και εκλογίκευση της δομής της Αστυνομίας. Κυρίως όμως απαιτείται επανεκπαίδευση στα βασικά της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε πρώτη φάση όλων των αστυνομικών που είναι κάτω των 30 ετών. Εννοείται ότι βασικές προϋποθέσεις είναι η πολιτική βούληση και η ευρεία πολιτική συναίνεση.

Βασίλειος Μαστρογιάννης

(Υπεύθυνος του Τομέα Σωμάτων Ασφαλείας της ΔΗΜΑΡ)

«Όταν υποχωρούν οι θεσμοί,

εμφανίζονται οι “σωτήρες”…»

Για να εξηγήσουμε τις σχέσεις Αστυνομίας και Χρυσής Αυγής, απαιτείται να ανακαλύψουμε τους λόγους που δυνητικά θα μπορούσαν να οδηγήσουν έναν αστυνομικό στη σύμπραξη, συνεργασία ή ανοχή με μέλη ή στελέχη αυτού του μορφώματος, χωρίς βέβαια σε καμία περίπτωση, να δικαιολογούμε αυτή τη σχέση.

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει από καιρό εντοπίσει το πρόβλημα και έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, όπως:

-Διακομματικός έλεγχος και εποπτεία από Ειδική Επιτροπή της Βουλής για τη διασφάλιση της αξιοκρατίας στην ανάδειξη των στελεχών της, της δημοκρατικής της λειτουργίας, της διαφάνειας και της αποκομματικοποίησής της.

-Το σύστημα εκπαίδευσης να αλλάξει, να αποστρατικοποιηθεί και να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του Σώματος και της κοινωνίας, με εμφύσηση της πίστης στη Δημοκρατική λειτουργία, τη νομιμότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος Δικαίου.

- Οι νεοεξερχόμενοι από τις Σχολές, να μην τοποθετούνται απευθείας στις ειδικές μονάδες αποκατάστασης της τάξης (ΥΑΤ, ΥΜΕΤ, κλπ) και να καθιερωθεί θητεία (5 χρόνια;), που θα τηρείται απαρέγκλιτα.

- Να καλλιεργηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ Αστυνομίας και κοινωνίας με συνεχείς ημερίδες και παρουσιάσεις στους φορείς, αλλά και στα σχολεία, του ρόλου του θεσμού της Αστυνομίας, στην ορθή λειτουργία της Δημοκρατίας.

Να μη ξεχνάμε ότι όπου υποχωρούν από το ζωτικό τους χώρο οι δυνάμεις και οι θεσμοί της Πολιτείας (Δικαιοσύνη- Αστυνομία, κλπ.) το κενό καλύπτεται από (ένοπλες) ομάδες «εκδικητών» και αυτοαποκαλούμενων σωτήρων και το τίμημα το πληρώνει ακριβά η ίδια η κοινωνία.

Χρήστος Κατσώτης

(Βουλευτής ΚΚΕ Β' Αθήνας)

«Η καταστολή “βούτυρο”

στο ψωμί της Χρυσής Αυγής…”

Ο χαρακτήρας και η αποστολή των Σωμάτων Ασφαλείας σχετίζεται με το σύστημα μέσα στο οποίο καλούνται να δράσουν και την εξουσία που υπηρετούν. Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι πρέπει να έχουν αποστολή την καταπολέμηση του εγκλήματος, την προστασία από φυσικές καταστροφές (η Πυροσβεστική). Ο προσανατολισμός που τους δίνουν οι κυβερνήσεις, ενισχύει την κατασταλτική τους δράση σε βάρος του λαϊκού κινήματος.

Αυτό το αξιοποιεί και η ναζιστική φασιστική Χρυσή Αυγή με σκοπό να εμποτίσει με τη ναζιστική θεωρία της το προσωπικό τους, ώστε με μεγαλύτερο μένος να χτυπάνε και να αποτελούν φόβητρο για το λαό. Γι’ αυτό είναι ανάγκη το προσωπικό των Σ.Α. να απομονώσει τη ναζιστική Χ.Α., την εγκληματική της δράση και τους εκφραστές της. Στις αρχαιρεσίες για την εκλογή Δ.Σ. των Ενώσεών τους να μην τους ψηφίζει κανείς. Να ριχτεί φως και να αποκοπεί κάθε διασύνδεση των Σ.Α. με τη Χρυσή Αυγή.

Το προσωπικό αυτών των Σωμάτων με τους φορείς του έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικεί τη λύση των οξυμμένων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Όπως έχουν και κάθε δικαίωμα μαζί με συνδικάτα και μαζικούς φορείς να ενώνουν τη φωνή τους για την επιβίωση του λαού και των οικογενειών τους από την κρίση.

Παράλληλα, με την απόρριψη της απάνθρωπης θεωρίας του ναζισμού, και άλλων φασιστικών αντιδραστικών ιδεολογημάτων, να απορρίψουν και την πολιτική που τους βάζει να χτυπάνε εργάτες, άνεργους, αγρότες, μαθητές που αγωνίζονται για τα δικαιώματα και την επιβίωσή τους. Να απορρίψουν την ανιστόρητη θεωρία των άκρων που αξιοποιεί η κυβέρνηση για να ταυτίζει την εγκληματική δράση της ναζιστικής Χ.Α. με τις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Βασίλης Καπερνάρος

(Τομεάρχης Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη των ΑΝΕΛ)

«Άμεση ανάγκη θεσμικών παρεμβάσεων»

Η αστυνομία δεν έχει ανάγκη από περικοπές επιδομάτων και μισθών των αστυνομικών για να λειτουργεί εύρυθμα, αλλά από θεσμικές παρεμβάσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα βελτιώσουν εν πολλοίς την εικόνα, αλλά και την λειτουργία της.

Αρχικά, η τοποθέτηση αιρετού Αρχηγού στο Σώμα, με εκλογές από το ίδιο το Σώμα, χωρίς κομματικές ταμπέλες και με αυξημένη πλειοψηφία, θα πρόδιδε ξεχωριστό κύρος και θα προσέθετε πολλά στην ανάταση της ψυχολογίας του ένστολου προσωπικού της χώρας. Παράλληλα, είναι αναγκαία η άμεση αντικατάσταση του οπλισμού και των αλεξίσφαιρων γιλέκων από κονδύλια του ΕΣΠΑ, με βάση τα Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια πρότυπα και παραδείγματα.

Επίσης, η πλήρης κάλυψη των οδοιπορικών και των εξόδων κίνησης εν ώρα υπηρεσίας, απ ευθείας από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, όπως ακόμα, και η μηνιαία αναγγελία των υπηρεσιών, θα οδηγούσαν στην ικανοποίηση του αναφαίρετου δικαιώματος των αστυνομικών στην αξιοπρέπεια.

Τέλος, είναι τουλάχιστον εξευτελιστικό για την προσωπικότητα των αστυνομικών, να μην έχει ικανοποιηθεί το δίκαιο, αλλά και απόλυτα κατοχυρωμένο αίτημα της εργασιακής αποκατάστασης και ένταξης στην ΕΛ.ΑΣ. των τέκνων των πεσόντων, κατά το καθήκον αστυνομικών. 

Όπως και στους υπόλοιπους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης, έτσι και στην διοίκηση της αστυνομίας, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αναδιάρθρωση και στον εξορθολογισμό αποτελεί η έλλειψη σωστού προγραμματισμού, και η έλλειψη κατανόησης των προβλημάτων της κοινωνίας από τους κυβερνώντες.

ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ