.

01/06/13 ~ enstoloi.gr, Τμήμα Σωμάτων Ασφαλείας ΣΥΡΙΖΑ Αστυνομία Λιμενικό , Πυροσβεστική
                                                                                                             

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Πώς το FBI σε συνεργασία με τις τράπεζες κατέστειλε το κίνημα Occupy


Της Ναόμι Γουλφ*

Tελικά, η πραγματικότητα απεδείχθη ανώτερη κάθε φαντασίας. Στοιχεία που μόλις είδαν το φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι η βίαιη καταστολή του κινήματος Occupy Wall Street, το φθινόπωρο του 2011 --τόσο σκοτεινή τότε--, δεν συντονίστηκε απλώς από το FBI, το DHI (Τμήμα Εσωτερικής Ασφάλειας) και τις τοπικές αστυνομίες. Την επιχείρηση καταστολής (η οποία περιελάμβανε, όπως ίσως θυμάστε, βίαιες συλλήψεις, διάλυση ομάδων, εκτόξευση δακρυγόνων στα κεφάλια των διαδηλωτών, δέσιμό τους με χειροπέδες τόσο σφιχτά με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τους, τον ασφυκτικό αποκλεισμό τους για ώρες, χωρίς να μπορούν καν να ικανοποιήσουν τις σωματικές τους ανάγκες) συντονίστηκε από το FBI και το DHI, σε συνεργασία με τις μεγάλες τράπεζες.
Το Partnership for Civil Justice Fund (PCJF) πέτυχε μια πρώτης τάξης δημοσιογραφική επιτυχία, εξασφαλίζοντας τα τεκμήρια αυτά. Και, βέβαια, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να ντρέπονται, καθώς αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά, ότι οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί είναι οι μόνοι φορείς πληροφόρησης που αναδεικνύουν ζητήματα καταπάτησης της ελευθερίας και των πολιτικών δικαιωμάτων στην Αμερική. Το έγγραφο (βλ. goo.gl/eC95C) αποκαλύπτει την ύπαρξη ενός τρομακτικού δικτύου, στο οποίο συμμετείχαν το DHS, το FBI, η αστυνομία, αντιτρομοκρατικά κέντρα για τη δίωξη του οικονομικού και πολιτικού εγκλήματος, επιχειρήσεις και υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα -- και όλοι οι παραπάνω φορείς ανέπτυξαν τόσο στενή επαφή και συνεργασία μεταξύ τους, ώστε τελικά να δημιουργηθεί μια νέα τερατώδης οντότητα, η οποία, σε κάποιες περιπτώσεις, είχε και όνομα: Domestic Security Alliance Council. Το έγγραφο αποκαλύπτει ότι το έργο αυτής της νέας οντότητας σχεδιαζόταν σε κεντρικό επίπεδο και υλοποιούνταν κατά τόπους. Με λίγα λόγια, τα τεκμήρια δείχνουν πώς η αστυνομία και το DHS εργάζονταν, για λογαριασμό των τραπεζών, και σε συνεργασία μαζί τους, για να εντοπίσουν, να συλλάβουν και να εξουδετερώσουν πολιτικά Αμερικανούς πολίτες που κινητοποιούνταν και διαμαρτύρονταν ειρηνικά.
Τα τεκμήρια, που είδαν το φως της δημοσιότητας τη βδομάδα μεταξύ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αποκαλύπτουν ένα οργουελικής σύλληψης και πλοκής σχέδιο που ξετυλίγεται σε όλη την επικράτεια, στη μία πόλη μετά την άλλη: σε έξι αμερικανικά πανεπιστήμια, η πανεπιστημιακή αστυνομία έδινε πληροφορίες στο FBI για τους φοιτητές που μετείχαν στο Οccupy, εν γνώσει των πανεπιστημιακών αρχών· τράπεζες συνεργάζονταν με αξιωματούχους του FBI, για την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί από υπαλλήλους της ιδιωτικής ασφάλειας των τραπεζών· το FBI εκπονούσε, στην αρχή κάθε μήνα, σχέδια για τη διάλυση των διαδηλώσεων και άλλων εκδηλώσεων του Occupy και τα κοινοποιούσε στους εκπροσώπους των τραπεζών και των άλλων οργανισμών τους οποίους έθεταν στο στόχαστρό τους οι διαδηλωτές· υπήρχαν ακόμα και απειλές δολοφονίας των ηγετών του Occupy Wall Street από πυρά ελεύθερων σκοπευτών --από ποιους; πού--, που παρέμειναν άγνωστες, σε αντίθεση με την πάγια τακτική του FBI να ενημερώνει όσους κινδυνεύουν, στις περιπτώσεις απειλής εναντίον κάποιου πολιτικού ηγέτη.
Όπως είπε η Mara Verheyden-Hilliard, διευθύντρια του PCJF, τα ντοκουμέντα δείχνουν ότι, εξαρχής, το FBI --αν και αναγνώριζε ότι το ΟWS ήταν, στην πραγματικότητα, ένα μη βίαιο κίνημα-- παρ' όλα αυτά το χαρακτήρισε επανειλημμένα “τρομοκρατική απειλή”. Και επεσήμανε τη στενή συνεργασία των τραπεζών, του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης και τουλάχιστον ενός τοπικού παραρτήματος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ με το FBI και το DHS. “Τα έγγραφα αυτά, που εμείς θεωρούμε ότι αποτελούν απλώς την κορυφή του παγόβουνου, ανοίγουν μια χαραμάδα, από την οποία μπορούμε να δούμε πώς το FBI οργάνωσε, σε εθνικό επίπεδο, μια επιχείρηση επιτήρησης, παρακολούθησης και φακελώματος ειρηνικών διαδηλωτών, που μετείχαν στο κίνημα Occupy. Τα έγγραφα αυτά δείχνουν επίσης ότι οι υπηρεσίες του FBI λειτουργούν, de facto, ως το μακρύ χέρι της Wall Street και της επιχειρηματικής Αμερικής”.
Τα έγγραφα αποκαλύπτουν μια εντυπωσιακή γκάμα: στο Ντένβερ του Κολοράντο, το τοπικό γραφείο του FBI και μια “Ομάδα Εργασίας για την Καταπολέμηση της Τραπεζικής Απάτης” συναντήθηκαν με αντικείμενο την παρακολούθηση του κινήματος. Το τοπικό παράρτημα της Κεντρικής Τράπεζας στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, με την ιδιωτική του υπηρεσία ασφαλείας, παρακολουθούσε το Occupy Tampa και την Ένωση Βετεράνων της Τάμπα για την Ειρήνη, διοχετεύοντας τις πληροφορίες που συγκέντρωνε στο τοπικό γραφείο FBI του Ρίτσμοντ, το οποίο, με τη σειρά του, κατέτασσε τις δραστηριότητες του Occupy στην κατηγορία της “εσωτερικής τρομοκρατίας”. Η Αντιτρομοκρατική Ομάδα στο Άνκορατζ της Αλάσκας παρακολουθούσε το Occupy Anchorage. Στο Τζάκσον του Μισισίπι, η Αντιτρομοκρατική εξέδωσε ένα επείγον σήμα “αντιτρομοκρατικής ετοιμότητας” για τη δραστηριότητα που ανέπτυσσε το Occupy στους κόλπους των φοιτητών. Και πάλι στο Τζάκσον, το FBI και η Ομάδα Ασφαλείας Τραπεζών --φτιαγμένη από πολλές ιδιωτικές τράπεζες-- συναντήθηκαν για να συζητήσουν πώς θα αντιμετωπίσουν την “Ημέρα Καθιστικής Διαμαρτυρίας εναντίον της Ασυδοσίας των Τραπεζών” -- και, αν θυμάστε, η αντιμετώπιση ήταν βίαιη. Το FBI της Βιρτζίνια έστειλε, με τη σειρά του, αυτές τις κρατικές πληροφορίες για μέλη του κινήματος Occupy στο κέντρο αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Το FBI του Μέμφις παρακολουθούσε το ΟWS στο πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής του ομάδας. Και πάει λέγοντας, για 100 σελίδες. [...]
Έχουμε λοιπόν μια νέα εξέλιξη: η στενή συνεργασία του επιχειρηματικού τομέα, του DHS και του FBI σημαίνει ότι οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί να έχει την τύχη των WikiLeaks. [...] Το γεγονός ότι η παρακολούθηση των οικονομικών δραστηριοτήτων και η καταστολή όσων έχουν διαφορετική άποψη συνδέονται και εκπορεύονται από κοινά κέντρα ανοίγει μια τεράστια πληγή για τα δικαιώματα των και την κοινωνία των πολιτών, καθώς τα στοιχεία για το εισόδημα των πολιτών και άλλα οικονομικά στοιχεία, που διαθέτουν πλέον οι τράπεζες, τίθενται τώρα στην υπηρεσία της παρακολούθησης της διαφορετικής άποψης.
Ας θυμηθούμε ότι το 90% από τις δωρεές για τα WikiLeaks μπλοκαρίστηκαν -- εξαιτίας του τρόπου που λειτουργεί το Pay Pal και της παρέμβασης του DHS. Είναι αρκετά περίπλοκο να ποινικοποιήσεις και να διώξεις τη διαφωνία. Πόσο απλό, αντίθετα, είναι να βάλεις την ταμπέλα “τρομοκρατική οργάνωση” και να καταπνίξεις ένα κίνημα, στερώντας του κάθε χρηματοδότηση!
Γιατί λοιπόν όλη αυτή η τεράστια πίεση για τη δημιουργία κέντρων αντιμετώπισης της τρομοκρατίας με σύμπραξη ιδιωτών και κράτους, τη στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών τμημάτων που προωθεί το DHS κ.ο.κ.; Ο λόγος δεν είναι, και δεν ήταν ποτέ, η αντιμετώπιση των “τρομοκρατών”. Ούτε καν η αντιμετώπιση της πολιτικής αναταραχής. Ο λόγος είναι ότι, αυτή τη στιγμή, συντε λούναι τεράστια εγκλήματα που μπορεί να αποκαλυφθούν από πολίτες -- κι αυτό μας αφορά όλους.
ΠΗΓΗ: Η Αυγή

Η επικινδυνότητα των συνεπειών των κλιματικών αλλαγών στην τρωτότητα και ασφάλεια των σύγχρονων κοινωνιών


Οι δυσμενείς συνέπειες της ραγδαίας κλιματικής αλλαγής  επηρεάζουν  άμεσα την ζωή του άνθρωπου στον πλανήτη μας. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι τα καταστροφικά φαινόμενα πλέον, έχουν αυξάνει την επικινδυνότητα της καθημερινότητας καθότι  πλέον πλήττεται σοβαρά ο ίδιος ο πυρήνας του κοινωνικού  παγκόσμιου ιστού. Στην ουσία πρόκειται για μια μεγάλη απειλή σύγκρουσης  του μεταβαλλόμενου φυσικού περιβάλλοντος με το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που έχει δημιουργήσει ο
ανθρώπινος πολιτισμός.
Του Αντιπυράρχου Γιάννη Σταμούλη
Το  ακραίο της εκδήλωσης των φυσικών καταστροφών, τα τελευταία χρόνια, έδειξαν ότι η οργάνωση των συστημάτων διαχείρισης και αντιμετώπισης κινδύνων και καταστροφών  είναι ανεπαρκή και αναποτελεσματικά.
Τα αποτελέσματα είναι τραγικά, τόσο σε ανθρώπινες ζωές, όσο και σε υλικές ζημιές. Θα πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι απέναντι σε αυτή την καταστροφική μανία της φύσης, οι συνέπειες είναι εξίσου οδυνηρές τόσο σε αστικές όσο και  υπαίθριες περιοχές. Βέβαια οι πιο φτωχές και περιθωριοποιημένες κοινότητες υφίστανται βαρύτερα το χτύπημα, καθότι οι άνθρωποί τους έχουν να  αντιμετωπίσουν μαζί και τα καθημερινά τους προβλήματα, αυτά που έχουν σχέση με τη διαβίωση και την εργασία. Η άμυνα των κοινωνιών έγκειται στην οργάνωση με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο,  ενός μηχανισμού πολιτικής προστασίας που να προετοιμάζει να αποκρούει και να αποκαθιστά όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα τα αποτελέσματα των καταστροφών.
Η προσπάθεια αυτή είναι ιδιαίτερα επίπονη καθ ότι απαιτείται μια διαρκή προσαρμογή στο είδος και το εύρος των απειλών σε συνδυασμό και με την μορφή και την πολυπλοκότητα των προς προστασία κοινωνιών. Σε αυτό το σχεδιασμό,  πρωταρχικό στάδιο είναι να εντοπιστούν οι ζώνες υψηλού κινδύνου, καθώς και   ο βαθμός προσαρμοστικότητας των ανθρώπινων δράσεων σε σχέση με τους περιβαλλοντικούς περιορισμούς.
Τα μέτρα που θα ληφθούν εξαρτούνται  από το είδος της φυσικής καταστροφής, τη συχνότητά της και την μοντέλο πρόβλεψης που υπάρχει, Ζητήματα που επιβαρύνουν το σχεδιασμό είναι η υψηλή πληθυσμιακή συγκέντρωση, το είδος της δόμησης, η ύπαρξη επικίνδυνων ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Σε κάθε περίπτωση ο σχεδιασμός θα πρέπει να μη διαχωρίζει ασήμαντες και σημαντικές καταστροφές Θα πρέπει άμεσα να ανταποκρίνεται στην αποτελεσματική διαχείριση   του συνόλου των καταστροφών (μικρών – μεγάλων) καθότι η συνολική τους επίδραση λειτουργεί πολλές φορές ασύμμετρα. Η έννοια της καταστροφής ορίζει τον αντίκτυπο των φυσικών δυνάμεων στις ανθρώπινες δραστηριότητες και τον βαθμό ευαισθησίας των δραστηριοτήτων της κοινωνίας στις απώλειες και τις ζημιές.
Γενικά θα μπορούσαμε να ορίσουμε δύο επίπεδα που  πρέπει να λάβει υπόψη του ο σχεδιασμός της πολιτικής προστασίας. Το πρώτο έχει να κάνει με την αρχική επηρέαση και εξαρτάται από το σημείο εκδήλωσης, τα χαρακτηριστικά της γεωγραφικής κατανομής και του αριθμού του πληθυσμού, της κοινωνικής διαστρωμάτωσης καθώς και των δομών των φορέων παροχής πολιτικής προστασίας. Το δεύτερο εξαρτάται από τις πραγματικές επιπτώσεις και το δυναμικό  του οργανωμένου κράτους για να προχωρήσει σε ενέργειες αποκατάστασης και ανασυγκρότησης. Όλο αυτό το πλέγμα προσδιορίζεται από τρεις  συνιστώσες, τον κίνδυνο, την επικινδυνότητα και την τρωτότητα.
Ο κίνδυνος είναι  προϊόν επικινδυνότητας και τρωτότητας. Υπολογίζεται από τη πιθανότητα να συμβεί καταστροφικό γεγονός και πολλαπλασιάζεται με το ύψος των ζημιών που θα προκαλέσει.
Τα φυσικά φαινόμενα παράγουν φυσικούς κινδύνους και η ανθρώπινη έκθεση σε αυτά τα μετεξελίσσει σε καταστροφές. Ο πλέον επιστημονικός ορισμός  του κινδύνου, είναι η πιθανότητα πρόκλησης βλάβης από παράγοντα που προξενεί τραυματισμό, ασθένεια, οικονομική απώλεια ή περιβαλλοντική καταστροφή. Αποτελεί βέβαια αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ζωής και δράσης, καθώς δεν υφίσταται απόλυτη ασφάλεια. Γενικά η αντίληψη του κινδύνου και των καταστροφών που προκαλούν, εξαρτάται από την εμπειρία του παρελθόντος, την προσωπικότητα, τις αξίες, τη  γνώση, την εκπαίδευση του ατόμου.
Ο κίνδυνος αντιμετωπίζεται ως σοβαρό φαινόμενο όταν άμεσα απειλεί τη ζωή, ενώ υποβαθμίζεται από τα άτομα, συνήθως, όταν είναι έμμεσος και προκαλεί θνησιμότητα. Η επικινδυνότητα σχετίζεται με την πιθανότητα της πραγματοποίησης φαινομένου που θα προκαλέσει καταστροφή και η τρωτότητα σχετίζεται με τον βαθμό ευαισθησίας στον κίνδυνο. Η τρωτότητα μιας δομής (κοινωνικής, οικονομικής, κτιριακής) είναι το προϊόν των χαρακτηριστικών που τη συνθέτουν και αυξάνεται μέσα από ποικίλες διαδικασίες, δεδομένου ότι οι φυσικές καταστροφές εμφανίζονται μόνο εκεί όπου οι ακραίες φυσικές διαδικασίες συναντούν μια τρωτή ανθρώπινη κοινότητα.
Στην ουσία της περιλαμβάνει δύο ενότητες:
• την επιβίωση κατά τη διάρκεια και λίγο μετά την καταστροφή, που αφορά τις πρωταρχικές συνέπειες της καταστροφής, εξαρτώμενες από τη θέση, την κατανομή του πληθυσμού, των κτιρίων, την αντίσταση των κατασκευών και των κοινωνικών υποκειμένων και τις ενέργειες προληπτικής προστασίας.
•  την μεταεπιβίωση κατά την μακροπρόθεσμη περίοδο που ακολουθεί το καταστροφικό γεγονός, που περιλαμβάνει όλες τις συνέπειες, αναφορικά με το πώς θα επιβιώσει ο πληθυσμός μετά την καταστροφή.
 Το εύρος της εκδήλωσης των ακραίων καιρικών φαινομένων δημιουργεί την ανάγκη για γρήγορες αλλαγές στην μέχρι τώρα σχεδίαση της αντιμετώπισης τους και επιτάσσουν γρήγορη προσαρμογή αναφορικά με  πολιτικές, πρακτικές και προγράμματα που μπορούν  να μετριάσουν τις ζημίες. Δυστυχώς πάντα θα υπάρχει η δυσκολία, στο ότι οι διαχειριστές των καταστροφών θα πρέπει να αποφασίζουν σε αυτές τις περιπτώσεις γρήγορα, παίρνοντας πολλές φορές δύσκολες αποφάσεις, βασισμένες σε ανεπαρκή στοιχεία και ξεπερασμένα μοντέλα.
Γενικά το συνολικό πλέγμα του συστήματος προστασίας του ανθρώπου και των κοινοτήτων από τις καταστροφές, περιλαμβάνουν  τις ακόλουθες ανάγκες:
 Την συμπερίληψη σεναρίων για την εκδήλωση  ακραίων καιρικών φαινόμενων.
 Την υιοθέτηση  πρακτικών βασισμένων σε προσαρμογές βασισμένες σε ανταλλαγές πληροφοριών σε θέματα σκοπιμότητας, κόστους και οφέλους,
 Τη συμμετοχή του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και του ευρύτερου κοινού, τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο,
Τη βελτίωση του συντονισμού και της συνεργασίας τόσο στο εσωτερικό κάθε χώρας όσο και μεταξύ χωρών, προκειμένου να διασφαλιστεί η συνοχή μεταξύ των μέτρων προσαρμογής και των στόχων άλλων πολιτικών, καθώς και η διάθεση των κατάλληλων πόρων.
Το σύνολο των λειτουργιών και δράσεων τη διοίκησης  γενικά, συνεισφέρει στην ορθότερη διαχείριση των κινδύνων που προέρχονται από τη κλιματική αλλαγή. Υπάρχουν, βεβαίως, και όρια στις δυνατότητες προσαρμογής στη κλιματική αλλαγή. Αυτά τα όρια μπορεί να είναι φυσικά και οικολογικά, πράγμα που σημαίνει ότι μέρος των συνεπειών είναι αναπόφευκτο να συμβούν. Ακόμη, υπάρχουν τεχνολογικά, οικονομικά προβλήματα που καθιστούν αδύνατες επιλογές που ίσως υπάρχουν σε θεωρητικό επίπεδο. Τέλος, υπάρχουν κοινωνικοί και πολιτιστικοί φραγμοί που πάλι κάνουν δύσκολες τις προσπάθειες προσαρμογής.
Τα μέτρα προσαρμογής στις κλιματικές αλλαγές μπορούν να χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες: βάσει της χωρικής διάστασης (τοπικά, περιφερειακά, εθνικά, διεθνή), βάσει τομέα (αποθέματα νερού, γεωργία, δημόσια υγεία, τουρισμός κλπ), βάσει του τύπου της δράσης (τεχνολογικά, νομοθετικά μέτρα, επενδύσεις, παρεμβάσεις στην αγορά), βάσει του δρώντος (κυβερνήσεις και τοπικές αυτοδιοικήσεις, ιδιωτικός τομέας, Μ.Κ.Ο, διεθνείς οργανισμοί, τοπικές κοινωνίες και ιδιώτες), ή με συνδυασμό των παραπάνω. Τα κατάλληλα μέτρα προσαρμογής της κοινωνίας στις νέες αλλαγές, προϋποθέτουν ανάλυση της παρούσας κατάστασης και ολοκληρωμένο σχεδιασμό για τις παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν στο μέλλον.
ΠΗΓΕΣ
EEA, 2005. «Τρωτότητα και προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη».
European Environmental Agency, Briefing .G.Tyler Miler.
«Βιώνοντας το περιβάλλον» Mark Pelling.
The Vulnerabity of Cities.
Λέκκας Ευθυμ. «Φυσικές και Τεχνολογικές Καταστροφές»

Συνδικαλισμός Αστυνομίας(ΠΟΑΞΙΑ)Μηδενική ανοχή στα φαινόμενα διαφθοράς


Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας υποδέχεται το νέο έτος, κουβαλώντας βαρύ το φορτίο της ευθύνης που της κληροδότησε το 2012 σε όλους τους τομείς της αγωνιστικής της δράσης. Είναι σαφές ότι το συνδικαλιστικό μας κίνημα στην εποχή των μνημονίων και της τρόικας καλείται να αντιμετωπίσει εκτός από τις δραστικές περικοπές των λειτουργικών δαπανών των αστυνομικών υπηρεσιών και τις παρενέργειες που προκαλούν αυτές σε διάφορα επίπεδα της
υπηρεσιακής δράσης.
Για μια ακόμα φορά προβάλλει ως αδήριτη ανάγκη ο καθορισμός του πλαισίου ενεργειών και δράσεων κάθε υπηρεσίας και δη των υπηρεσιών που αντιμετωπίζουν παραβατικές συμπεριφορές με κοινωνικά αίτια, ώστε οι επιφορτισμένοι με τη δίωξή τους αστυνομικοί να γνωρίζουν επακριβώς τα υπηρεσιακά όρια και την αστυνομική δεοντολογία. Διότι είναι αδιανόητο για μια ευνομούμενη Πολιτεία αντί να προλαμβάνει τα όποια αρνητικά κρούσματα και να τα εξαφανίζει εν τη γενέσει τους, να τα «παρακολουθεί» δήθεν για την αντιμετώπισή τους και μάλιστα να πανηγυρίζει ότι τα εξάλειψε όταν αυτά πλέον έχουν προσλάβει διαστάσεις γάγγραινας, που εκθέτουν ανεπανόρθωτα τον επαγγελματισμό και την εικόνα όλων όσων μάχονται καθημερινά το έγκλημα και τη διαφθορά.
Παρά ταύτα, ευχόμαστε και ελπίζουμε με αφορμή και τις τελευταίες εξελίξεις αναφορικά με εμπλοκή αστυνομικών σε κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών, η Ελληνική Αστυνομία να επιβεβαιώσει τον διακαή πόθο όλων μας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, υπερβαίνοντας χρόνιες αδυναμίες και αγκυλώσεις έτσι ώστε να μην διαψευστούν οι ελπίδες των συμπολιτών μας για ένα αξιόμαχο αστυνομικό σώμα στη χώρα μας, που μάχεται αποτελεσματικά το οργανωμένο έγκλημα και τα ποικιλώνυμα κυκλώματα της ανομίας και της υπονόμευσης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας του τόπου.
Διαχρονική θέση της Ομοσπονδίας μας ήταν και παραμένει η απολύτως μηδενική ανοχή και η άνευ διακρίσεων πάταξη των οποιονδήποτε κρουσμάτων διαφθοράς, τονίζουμε δε και πάλι ότι για την αποτελεσματική πάταξη του φαινομένου απαιτείται η συνδρομή όλων, εκτελεστικής, νομοθετικής και φυσικά της δικαστικής εξουσίας η οποία οφείλει ως έχουσα και τον τελευταίο λόγο να εκπληρώνει στο ακέραιο την αποστολή της και την επιταγή για δικαιοσύνη ώστε να αναδεικνύεται η αλήθεια και να τιμωρούνται οι πραγματικά ένοχοι.