Βαθιά κατάλαβέ τον…

Της Μαρίας Κανελλοπούλου,
Αν συναντούσες στον δρόμο κάποιον γηραλέο φωνακλά ο οποίος απειλεί ότι θα σου κόψει το λαιμό ίσως να λυπόσουν για λογαριασμό του, ίσως και να γελούσες. Αν όμως αυτός η γραφική περσόνα ήταν εκλεγμένος αντιπρόσωπος του λαού στη Βουλή με τα ψηφοδέλτια μιας εγκληματικής οργάνωσης νεοναζιστών, τότε τα πράγματα από φαιδρά γίνονται σοβαρά, αν όχι επικίνδυνα.

Πρόσφατα έγινα αποδέκτης απειλής κατά της ζωής μου από τον βουλευτή Αχαΐας της Χρυσής Αυγής Αβράμη Αρβανίτη, κατά το κλείσιμο της ομιλίας μου στη συζήτηση της Διακομματικής Επιτροπής για τις Γερμανικές Οφειλές. Ο εν λόγω, την επόμενη ημέρα, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, αρνήθηκε κατά την θρασύδειλη και συνειδητή πρακτική των νεοφασιστών ότι προέβη στην απειλή. Μάλιστα, στηριζόμενος σε κάποιες ατεκμηρίωτες διαδικτυακές πληροφορίες, ανέφερε ότι ο πατέρας μου λειτουργούσε μετά την τελευταία φάση της Κατοχής σαν σφαγέας αθώων ανθρώπων μαζί με άλλους αντάρτες που, γενικώς, έσφαζαν.

Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά που απειλούμαι από φασίστες ούτε η πρώτη φορά που υφίσταμαι συκοφαντικές και φαντασιόπληκτες δυσφημίσεις απ’ αυτούς. Ωστόσο, στην ανωτέρω περίπτωση το περιστατικό έχει την ιδιαίτερη σημασία να σημειώνεται εντός της αίθουσας της Ολομέλειας Βουλής, απροσχημάτιστα ενώπιον των παρόντων, ευάριθμων βουλευτών, άρα και μαρτύρων, καθώς και ενώπιον κυβερνητικών στελεχών. Δεν είμαι αθώα ώστε να πιστεύω ότι όταν η Χρυσή Αυγή δολοφονεί, ξυλοκοπά, τραμπουκίζει και τρομοκρατεί παντοιοτρόπως έξω από τη Βουλή, αυτά δεν θα μεταφερθούν με κάποιο τρόπο και εντός ενός κτιρίου που σε καμία περίπτωση οι νεοναζί δεν θεωρούν πλέον άβατο.

Εκτός του να μην είμαι αθώα, δεν είμαι και νομικίστρια. Αποφάσισα να προσφύγω στη δικαιοσύνη εναντίον του Αρβανίτη, όχι θεωρώντας ως πλεονεκτικό το πεδίο του δικαστικού ακροατηρίου. Δεν επιδιώκω να ποινικοποιήσω την πολιτική ζωή, αν νοείται ως στοιχείο της πολιτικής ζωής η διαφωνία που εκφράζεται με απειλές αποκεφαλισμών. Όσο αποτελεσματική είναι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία απέναντι στην φασιστική απειλή, το ίδιο είναι και η Δικαιοσύνη. Ο φασισμός συντρίβεται, δεν αποτελεί ούτε συνομιλητή ούτε αντίδικο. Ωστόσο δεν προτίθεμαι να χαρίσω ούτε σπιθαμή θεσμικού χώρου σε άτομα που εκτιμούν ότι θα το κάνω είτε γιατί φοβάμαι, είτε , το χειρότερο, γιατί αδιαφορώ.

Από την άλλη, ακολουθώντας και την νομική οδό ενάντια σε τέτοιες θρασείες απειλές, δηλώνω παρούσα σε μία ιδιαίτερα φορτισμένη στιγμή για τη Δικαιοσύνη. Η αποφυλάκιση των χρυσαυγιτών, λόγω παρέλευσης του προβλεπόμενου χρόνου προφυλάκισης, την ίδια στιγμή που στην Πάτρα 60 μετανάστες κρατούνται έως και 18 μήνες πέραν της κανονικής τους ποινής, μας θέτουν όλους προ μία ιδιάζουσας κατάστασης. Δεν είμαι της λογικής ότι ο φασισμός θα αντιμετωπιστεί σαπίζοντας στη φυλακή. Ο φασισμός και ο ρατσισμός πρέπει να σαπίσουν και να πεθάνουν μέσα στην κοινωνία.

Υ.Γ.:Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης μας το επιβεβαίωσε με τον πιο τραγικό τρόπο.