.

Οταν η Χρυσή Αυγή υμνούσε τον Μπαλτάκο ~ enstoloi.gr, Τμήμα Σωμάτων Ασφαλείας ΣΥΡΙΖΑ Αστυνομία Λιμενικό , Πυροσβεστική
                                                                                                             

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Οταν η Χρυσή Αυγή υμνούσε τον Μπαλτάκο



Διθύραμβοι της επίσημης εφημερίδας της Χρυσής Αυγής για τον συγγραφέα Μπαλτάκο - Τι έγραφε για το βιβλίο του πρώην γραμματέα του υπουργικού Συμβουλίου
Μπορεί ο κ. Μπαλτάκος να εμφανίζει εαυτόν ως συνομιλητή Χρυσαυγιτών βουλευτών μόνον λόγω γειτνίασης των γραφείων τους, όμως σίγουρα για την Χρυσή Αυγή είναι παλαιός γνώριμος.

Ηδη από την 21η Απριλίου του 2005 η εφημερίδα-επίσημο όργανο της οργάνωσης αφιέρωνε ολοσέλιδη κριτική στο
πόνημα του  κ. Μπαλτάκου υπό τον τίτλο «Το τέλος του Εφιάλτη», το οποίο αναφερόταν στη ζωή των αρχαίων Σπαρτιατών.

Ιδού ένα απόσπασμα των όσων έγραφε η Χρυσή Αυγή:

«Το τέλος του Εφιάλτη είναι ένα ακόμη ιστορικό μυθιστόρημα που κυριολεκτικά συγκλονίζει τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας σελίδες...

Ένας από τους λόγους που που προκαλεί εντύπωση στο αναγνωστικό κοινό είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας του είναι Έλληνας, πράγμα ασυνήθιστο για τα δεδομένα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, καθώς ή "ελίτ" της προτιμάει να ασχολείται με την συγγραφή ρομάντζων και γλυκανάλατων μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστές κιναίδους, λεσβίες και λοιπές "ευαίσθητες" υπάρξεις...

Ο Έλλην συγγραφέας Π.Δ.Μπαλτάκος κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με την Αρχαία Ελλάδα: ερευνά σε βάθος το θέμα και ασχολείται επισταμένως με αυτό που θέλει να παρουσιάσει...

Ο αναγνώστης διαβάζοντας την εκπληκτική αυτή ιστορία ουσιαστικά εντρυφεί στον τρόπο ζωής, στη στρατιωτική εκπαίδευση, στις αξίες, τα ιδανικά, τις πεποιθήσεις και την εν γένει αντίληψη των Σπαρτιατών και κατανοεί τι τους ωθούσε να πολεμούν μέχρι τέλους και να είναι ανίκητοι και αξεπέραστοι τόσο σε στρατιωτικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο οργάνωσης της πόλης...Αιώνια ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης των Σπαρτιατών απαντώνται με τρόπο ικανοποιητικό, και εξυμνούνται αιώνιες και διαχρονικές αξίες όπως η φιλία, η συντροφικότητα, η γενναιότητα, η τιμή και η φιλοπατρία που τότε αποτελούσαν τρόπο ζωής και τώρα για τους περισσότερους είναι άγνωστες.

Ενδεικτικό όλων αυτών είναι το σημείο ενός διαλόγου που καταρρίπτει την άθλια φήμη που κατά καιρούς διέδωσαν εγχώριοι και ξένοι κομπλεξικοί, που θέλει τους αρχαίους προγόνους μας να κινούνται μεταξύ ομοφυλοφιλίας και οργίου. Για τα ανώμαλα μυαλά τους, η ανιδιοτελής αγάπη προς τον σύντροφο και συμπολεμιστή φαντάζει ως ομοφυλοφιλική. Έτσι προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ανωμαλία με την οποία έχουν γεννηθεί ή έχουν αποκτήσει. Το χαρακτηριστικό απόσπασμα προκαλεί ρίγος: "...ο καθένας μάχεται προσπαθώντας να προστατεύσει τον διπλανό του. Έτσι, όποιος χάσει την ασπίδα του στην μάχη τιμωρείται με θάνατο. Αν αυτή την ταύτιση ψυχών εσείς την ονομάζετε ομοφυλοφιλικό έρωτα, τότε πρόβλημά σας...". Και πιο κάτω: "...ο διπλανός μου δεν είναι άλλος, είμαι εγώ ο ίδιος...". Το ανυπέρβλητο αυτό μεγαλείο ψυχής προσπαθούν να αμαυρώσουν οι διάφοροι "προοδευτικοί", χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνουν.

Εξέχουσα θέση στην πλοκή της υπόθεσης κατέχει η "κρυπτεία", η οποία φαίνεται να διαδραματίζει ένα διαφορετικό ρόλο από αυτό που της προσέδιδαν τόσο οι σύγχρονοι, όσο και οι μεταγενέστεροι.

Σε μια τελική ανάλυση, το βιβλίο είναι ένα από τα κορυφαία στο είδος του, κάτι που μαρτυρά και το γεγονός ότι βρίσκεται στην τρίτη ή τέταρτη πιθανόν έκδοσή του και πραγματικά αξίζει να διαβαστεί, τόσο για τις ιστορικές του πληροφορίες όσο και για την καλλιέργεια του γοήτρου...».

 

#thetoc


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.