Ο αγώνας των εργαζομένων, αποτελεί τη σταθερά γιά την προάσπιση της αξιοπρέπειας του λαού μας.

Πέρα από τις πραγματικά ενδιαφέρουσες μετεκλογικές διεργασίες, τις ανατροπές στην πολιτική διαστρωμάτωση και τις κοινωνικές ανακατατάξεις που συμβαίνουν στη χώρα μας, ή συνδικαλιστική παρουσία, οι συγκροτημένοι εργατικοί αγώνες και η διαρκή πάλη στους χώρους δουλειάς, είναι η σταθερή προστασία του "μη προνομιούχου πολίτη " της πατρίδας μας.

Αγώνες αιματοβαμμένοι που σπρώξαν τον τροχό της ιστορίας και ανέβασαν την ποιότητα ζωής του λαού μας. Έφεραν ανατροπές στις εργασιακές και παραγωγικές σχέσεις και μετρίασαν την στυγνή αδηφαγία του κεφαλαίου, των στυγνών εκμεταλλευτών της υπεραξίας του μόχθου τους.

Τέτοιες μέρες, το όχι και τόσο μακρινό 1936, οι εργαζόμενοι στη Θεσσαλονίκη βάψαν με το αίμα τους την παντιέρα του αγώνα.
29 Απρίλη η Πανελλήνια Καπνεργατική Ομοσπονδία (ΠΚΟ) αποφασίζει γενική απεργία με κυριότερο αίτημα την αύξηση των ημερομισθίων (σε 120 δρχ. το κατώτατο και 135 το μέσο).
Χιλιάδες καπνεργάτες γέμισαν τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ενώ απεργίες ξεσπούν στο Βόλο, στις Σέρρες, την επόμενη σε Δράμα και Καβάλα και στις 2 του Μάη στο Αγρίνιο, Κομοτηνή, Σάμο, Σιδηροκάστρο, Προσοτσάνη, Νιγρίτα, Ξάνθη, Λαγκαδά, Σιάτιστα, Καρδίτσα, Πειραιά.

Διαβάστε την ανάρτηση του Γιάννη Σταμούλη, Αντιπυράρχου, Ταμία του Δ.Σ. της ¨Ενωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος